Het door Kabinet Rutte II gevoerde huurbeleid heeft tot enorme problemen geleid in de sociale huursector, blijkt uit een analyse die de Woonbond vandaag publiceert. Onder druk van de verhuurderheffing, een heffing oplopend tot ruim 2 miljard euro per jaar die sociale verhuurders aan het Rijk moeten afdragen, zijn de huurprijzen in de sociale sector enorm gestegen en is het aanbod van betaalbare huurwoningen gekelderd.
Om de verhuurderheffing te kunnen betalen hebben verhuurders vanaf 2013 veel hogere huurverhogingen kunnen doorvoeren. Voor het aantreden van Rutte II in 2012 lag de prijs voor een sociale huurwoning gemiddeld op €457,-. In 2016 ligt dit gemiddelde op €525,-, een gemiddelde stijging van €68,- per maand en 816,- per jaar. Het aantal huurders met een huurprijs die te hoog is voor hun inkomen is inmiddels toegenomen van 13,1% naar 18,3% (528.000 huishoudens).
Het aantal nieuw gebouwde woningen kelderde. Bouwden corporaties in 2010 nog bijna 30.000 woningen, in 2015 waren dit er nog maar 16.400. Tegelijkertijd zijn er wel veel sociale corporatiewoningen verdwenen door sloop, liberalisatie of verkoop. Tussen 2009 en 2015 zijn er 262.000 sociale corporatiewoningen verdwenen.
‘De verhuurderheffing is een ramp gebleken voor de sociale huursector, een nieuw kabinet moet een streep zetten door deze onrechtvaardige belasting voor sociale huurders,’ aldus Woonbonddirecteur Ronald Paping. ‘Huurders kunnen de huur vaak amper opbrengen. De huurprijzen moeten omlaag, en er moet gebouwd worden om woningzoekenden aan een onderdak te helpen. Er moet radicaal gebroken worden met het beid van de afgelopen jaren.’
